Ο πρώτος άθλος του Ηρακλή Τα άλογα του Διομήδη

Συνδυάζοντας την αστρολογική και συμβολική αυτή ιστορία με
- την καθημερινή ζωή και
- τις δοκιμασίες της σύγχρονης μαθητείας,
θα πούμε την ιστορία του έργου που ανέλαβε ο Ηρακλής και
τη δοκιμασία στην οποία τον υπέβαλε ο βασιλιάς Ευρυσθέας.

Έπειτα θα μελετήσουμε τη σημασία του ζωδιακού σημείου μέσα στο οποίο συνέβη, γιατί υπάρχει ένας στενός δεσμός μεταξύ αυτών των δύο και ο άθλος πραγματοποιήθηκε μόνο και μόνο γιατί συνυπήρχαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στοιχεία (που δόθηκαν στον Ηρακλή;) σ’ αυτό το ζωδιακό σημείο.

Κάθε ζωδιακό σημείο
- υποβάλλει τον άνθρωπο που εργάζεται κάτω από αυτό, στην επιρροή ορισμένων διακριτικών δυνάμεων και
- τον εφοδιάζει με ορισμένες τάσεις.
Τις τάσεις αυτές πρέπει να τις κατανοήσουμε αν πρόκειται να προβάλλει η έννοια της δοκιμασίας.

Με κάθε σημείο του Ζωδιακού συνδέονται τρεις άλλοι αστερισμοί που συμβολικά (και συχνά με εκπληκτικό τρόπο)
- ενσωματώνουν το πρόβλημα του μαθητή και
- υποδεικνύουν τη λύση.
Αυτά πρέπει να τα μελετήσουμε, γιατί
- ο άθλος
- το ζωδιακό σημείο και
- οι συνδεόμενοι αστερισμοί με τις δυνάμεις που εξαπολύουν με το συνδυασμό τους
συνιστούν μια ιστορία που είναι γεμάτη από διδακτικά στοιχεία.

Θα ήθελα λοιπόν να τονίσω για να είμαι σαφής ότι
- οι αστερισμοί συμβολίζουν την τριπλή όψη του Πνεύματος.
- το Ζωδιακό σημείο μας δίνει το πεδίο δραστηριότητας της ψυχής και
- ο άθλος απεικονίζει το έργο του μαθητή που
- ζει στο φυσικό πεδίο και
- προσπαθεί να εκδηλώσει στο πεδίο της μάχης του κόσμου
- την έμφυτη Θειότητά του και
- τις λανθάνουσες δυνάμεις του.
Σ’ αυτά τα τρία έχουμε συναθροισμένα
- πνεύμα
- ψυχή και
- σώμα.

- Ζωή
- συνείδηση και
- μορφή
συναντιόνται στον Ηρακλή, τον προσωπικό εαυτό,
που
- δρα υπό την επιρροή της ψυχής, του ενοικούντος Χριστού
- εκτελεί τους σκοπούς του Πνεύματος, του Πατρός στους Ουρανούς.

Στη συνέχεια θα εξετάσουμε τη σχέση του ζωδιακού σημείου και των αστερισμών και θα κλείσουμε κάθε κεφάλαιο με μια ορισμένη εφαρμογή της ιστορίας της δοκιμασίας στη Ζωή
- του μαθητή και
- της ανθρωπότητας σαν σύνολο.

Μελετώντας τους δώδεκα άθλους, ακολουθούμε τη σταδιοδρομία του Ηρακλή καθώς διατρέχει το Ζωδιακό
από τον Κριό που είναι το σημείο της έναρξης,
μέσω του Ταύρου, των Διδύμων κ.λπ. (αριστερόστροφα)
στους Ιχθείς που είναι το σημείο
- του θανάτου και
- της τελείωσης.

Αυτή γίνεται με αντίθετο τρόπο από εκείνο της φαινομενικής πορείας του Ηλίου (δεξιόστροφα) που αρχίζει στον Κριό και φαίνεται να οπισθοδρομεί δια των Ζωδιακών σημείων, περνώντας στους Ιχθείς κι έπειτα στον Υδροχόο και μέσω όλων των ενδιάμεσων σημείων πάλι στον Κριό.

Ο άνθρωπος που
- είναι βυθισμένος στη μορφή και
- ζει υπό την επιρροή της υλικής όψης,
ακολουθεί αναγκαστικά την ατραπό
- της πλάνης και
- των φαινόμενων.

Αλλά ο Ηρακλής, η αφυπνισμένη ψυχή
- ακολουθεί τον αληθινό Δρόμο
- αναστρέφει τη συνήθη πορεία και μιλώντας σχηματικά
- πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα

- αντιλαμβάνεται τη μέρα της ευκαιρίας

- πήρε
- τις οδηγίες του για να
- αναλάβει τους δώδεκα άθλους και
- καταδείξει τις ικανότητές του και
- την υπόσχεση ότι αν τους εκπληρώσει θα εισέρθει στο βασίλειο των Θεών.

- Εξοπλίστηκε με όλες τις Θείες δυνάμεις, αν και δε γνωρίζει ακόμη πώς να τις χρησιμοποιήσει και
- πελέκησε για τον εαυτό του, το ρόπαλο της δικής του προσπάθειας
- ανέρχεται μ’ αυτές συμβολικά στο σταυρό, το σταθερό σταυρό των ουρανών και
- παραμένει πνευματικά πάνω σ’ αυτόν μέχρις ότου εκπληρωθεί και ο τελευταίος άθλος.
Έτσι ξεκινά για τον πρώτο του άθλο, βέβαιος για την επιτυχία του και χωρίς ν’ αντιλαμβάνεται το μέγεθος του έργου του.
Το πιο συναρπαστικό σημείο της ιστορίας του Ηρακλή είναι
- ο αυθορμητισμός του και
- το γεγονός ότι στο έργο του δεν είχε πάντοτε επιτυχίες.

Μερικές φορές αστοχούσε και έπρεπε να επαναλάβει το έργο μέχρις ότου η επιτυχία να στέψει τις προσπάθειές του.

Του είπαν ότι ο Διομήδης, ο γιός του Άρη, Θεού του πολέμου, είχε πολλές φοράδες. Άγριες όπως ήταν έτρεχαν κι ερήμωναν την ύπαιθρο, προκαλώντας πολλές ζημιές και κατασπαράζοντας τις σάρκες των ανθρώπων. Κανένας δεν ήταν ασφαλής και τρόμος είχε απλωθεί στην περιοχή.
Επιπλέον οι φοράδες γεννούσαν πολλά άγρια άλογα κι ο Διομήδης ανησυχούσε για την κατάσταση.

Ο βασιλιάς Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να τις συλλάβει.
Πολλές απόπειρες είχαν προηγηθεί, αλλά πάντα οι φοράδες ξέφευγαν, αφού πρώτα σκότωναν τα άλογα και τους ανθρώπους που τις κυνηγούσαν.
Ο Ηρακλής όμως, αφού έπιασε τα άλογα, τα έδωσε στον Άβδηρο να τα κρατά ενώ ο ίδιος στάθηκε περήφανα επικεφαλής, αψηφώντας τη δύναμη και την αγριάδα των αλόγων.
Προτού καν πάρει τα μέτρα του, για να τις εμποδίσει, οι φοράδες αναποδογύρισαν τον Άβδηρο και τον ποδοπάτησαν αφήνοντάς τον νεκρό.
Και πάλι ξέφυγαν και άρχισαν να ερημώνουν τη χώρα.

Έτσι έπρεπε να επαναλάβει τον άθλο του και μετά από επίμονες προσπάθειες κατόρθωσε και πάλι να τις συλλάβει.

Έτσι ο πρώτος άθλος αρχίζει με μερική αποτυχία, όπως συμβαίνει συχνά με τον άπειρο και ορμητικό ζηλωτή.

Αυτή είναι η ιστορία
- σύντομη
- δραματική και
- ενθαρρυντική.

Ποιο είναι όμως το ζωδιακό σημείο στο οποίο διαδραματίστηκε;